...Το ‘χω αυτό το κουσουράκι...

Το ‘χω αυτό το κουσουράκι από μικρή. Όταν ρίχνουν κάποιον οι άλλοι κάτω εγώ τρέχω να του συμπαρασταθώ. Μή χάσω…Στο τέλος σηκώνεται αυτός και για ν΄αποδείξει τη δύναμή του, ρίχνει κάτω εμένα...

...Ήρθες βροχή μου...

...Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες

το δρόμο και το νου

και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι

κι άθελά μου με τραβάς αλλού...

...Αναρωτιέμαι...

Κάποιες φορές αναρωτιέμαι... Γιατί έχουμε κάνει τις σχέσεις μας τόσο δύσκολες; Γιατί να μην μπορούμε να εκφραστούμε ελεύθερα, να πούμε αυτά που νιώθουμε, να κουβεντιάσουμε, να αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά; Αγάπη μια μικρή λέξη, που έχει όμως τόσο μεγαλο νόημα... Γιατί διώξαμε αυτό το συναίσθημα από τις καρδιές μας; Μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα τόσο απλά και όμορφα μα εμείς τα δυσκολεύουμε όλα...

...Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι...

"Τίποτα

Κοιμήσου.

Εμείς τελειώσαμε.

Δεν έχει δάκρυα πια.

Κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμη ελπίζουν

Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να έχει καρδιά.

Μα η πιο μεγάλη ακόμα είναι όταν χρειάζεται να παραμερίζει την καρδιά του.

Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και δεν παίρνει τίποτα ο ένας από τον άλλο.

Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν."

Καμιά Φορά πρέπει...

Καμιά φορά πρέπει...

... να κλείσεις τα μάτια σου για να δεις...

...να σωπάσεις για να πεις...

...να φύγεις για να κερδίσεις...

...να χαθείς για να βρεις το δρόμο σου και τον εαυτό σου...