...Ανοιξιάτικες σκέψεις...

 Μετά από πολύ καιρό επιστρέφω με κάποιες σκέψεις...

  Βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο αλλά και στη ζωή μου αναρωτιέμαι τι γίνεται; Που πάμε; Που είναι η αγάπη; Κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας! Εγώ να περάσω καλά, εγω να αποκτήσω αυτό που θέλω, εγώ, εγώ και πάλι εγώ... Οι γύρω μου δεν με νοιάζει τι γίνονται! Ενδιαφερομαι μόνο όταν θέλω να "αρπάξω" κάτι από αυτόυς και μετά... Δε σε είδα δεν με είδες... Μέχρι πάλι να χρειαστώ κάτι και να επιστρέψω... Και πάει λέγοντας!

 Το θράσος δεν έχει όρια! Στο όνομα της αγάπης όλα επιτρέπονται! Κατηγορίες, λόγια που πληγώνουν και όλα αυτά τάχα για να προστατέψουμε τον άλλον.. Και ένα ωραίο πρωινό ξεχνάμε όλα όσα είπαμε, όσα κατηγορήσαμε και επιστρέφουμε με χαμόγελο σαν να μην ειπώθηκαν όλα αυτά.. Σα να μην πληγώσαμε κανέναν! Όλα μέλι-γάλα!    

Όμως όλα λύνονται! Η αγάπη είναι κάτι άλλο, όχι λόγια και "συμβουλές". Είναι η άνοιξη της καρδιάς, είναι οι πράξεις της καρδιάς, είναι τα λόγια της σιωπής!!! Η "άνοιξη της αγάπης" είναι μέσα μας!                  

                                                                   

Ο σωστός δρόμος...

...Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος...

...Only time...

Who can say if your love grows
As your heart chose- nly time
And who can say where the road goes
Where the day flows, only time
Who knows? Only time

...Θα 'μαι πάντα εδώ...

Θα 'μαι πάντα εδώ να φυλάω αυτά που πέταξες... Δε σε συγχωρώ για όλες τις φωτιές που ξέχασες... Θα ΄μαι πάντα εδώ...

...ό,τι έχει μείνει...

...ό,τι έχει μείνει μέχρι εδώ απ' το κερί μου
είναι τα μάτια σου που καίνε σαν φωτιά...

...Προτιμούσε η μεταμέλεια...

...Προτιμούσε η μεταμέλεια να γίνεται έμπρακτα χωρίς να εκφράζεται μελοδραματικά με δήθεν καλοσύνη και δήθεν ταπείνωση...

...Λύχνος του Αλαδίνου

...Μεσάνυχτα και ταξιδεύεις δίχως πλευρικά!
Σκιάζεσαι μήπως στο γιαλό τα φώτα σε προδίνουν,
μα πρύμα πλώρα μόνη εσύ πατάς στοχαστικά,
κρατώντας στα χεράκια σου τον λύχνο του Αλαδίνου...