...Καθένας...

Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στη δόξα και στο θάνατο...Το ξέρω...Το δοκίμασα...Δεν ωφελεί...Άφησέ με ναρθώ μαζί σου...

...Όταν δεν υπάρχει ανθρώπινη ελπίδα βοήθειας...

...Όταν από πουθενά δέν υπάρχῃ ανθρώπινη ελπίδα βοηθείας μας, 
ας μην απελπιζόμαστε. 
Ας αρπάξουμε τήν άγκυρα της ελπίδος καί ας τήν ρίξουμε όχι στη θάλασσα, αλλά στόν ουρανό καί αμέσως τό τρικυμισμένο καράβι μας θά γλυτώσει από τους κινδύνους...

...Αγαπώ θα πει...

                     Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά.

...Ήρωας...

  Ήρωας δεν είναι εκείνος που δε φοβάται,που δεν πικραίνεται. Είναι εκείνος που φοβάται και πικραίνεται το ίδιο με τον καθένα μας,ίσως και περισσότερο-γιατί όσο γενναιότερος τόσο πιο ευαίσθητος-,αλλά ο φόβος δε μεταλάσσει τις αποφάσεις της καθαρής του καρδιάς,δεν επηρεάζει τις επιλογές του ωριμότερου νου του.

...Σκέψεις...

Καμιά φορά αναρωτιέμαι... Εμείς οι άνθρωποι τι κρύβουμε μέσα μας; Αγάπη, Μίσος, Χαρά, Λύπη, Ζήλεια; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι; Γιατί συνέχεια ασχολούμαστε με τις ζωές και τα λάθη των άλλων; Κυρίως με τα λάθη... Εμείς είμαστε οι τέλειοι και οι σωστοί; 

...Είναι απαραίτητο να αγαπάς...

Δεν είναι ανάγκη να σε αγαπούν για να ζεις... Όχι... Αλλά είναι απαραίτητο να αγαπάς... Και σε διάλεξα γι' αυτό... 

...Φθινόπωρο...

Αν ήμουν πουλί θα πετούσα γύρω από τη γη αναζητώντας διαδοχικά φθινόπωρα...

...Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη...

Να προσέχεις το βλέμμα περισσότερο από τα λόγια, της έλεγε. Μην κρίνεις από τις πράξεις αυτές καθαυτές. Να γυρεύεις την κρυμμένη πρόθεση, εκεί είναι η καθαρότητα ή όχι της καρδιάς. Ένας εγωπαθής διαλέγει και ρόλο αγίου, μοιράζει περιουσίες στην ελεημοσύνη. Όμως σκοπός του δεν είναι το έλεος, είναι ο αυτοθαυμασμός, η επίδειξη, ένας θρίαμβος στους γύρω.

...Σε 'σένα...

Σε 'σένα που όποτε το ακούς κάτι παθαίνεις...                                                 

 Σαν εκείνη την πρώτη φορά  που σε συνάντησα...

...Χορός μεταμφιεσμένων...

Δε λενε πως η καρδια ειναι ο σκληρότερος μυς; Στα παντα η δικη μου καρδιά είναι απο ζυμαράκι... Σε όλα ευσυγκίνητη, προβληματικά υποχωρητική...

...Ξανά...

Ξανά στην αγκάλη σου,ξανά σαν μικρό παιδί,

Ζητώ την αγάπη σου,ξανά,σα μικρό παιδί...

...Όταν βραδιάζει...

...Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα 'ρχεται προς εσένα κι εγώ κάθε βράδυ θα τ' ακολουθώ, θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...

...Πριν λυγίσω...

Δεν μπορείτε να ξέρετε...Πόσο αγωνίστηκα πριν λυγίσω...